نشست بررسی سینمای فلسطین روز دوشنبه ۲۸ اردیبهشت ۹۴ با سخنرانی دکتر علی روحانی، مدرس دانشگاه هنر، در دانشکده مطالعات جهان برگزار شد.

دکتر علی روحانی ابتدا به تشریح سیر تاریخی و ویژگی­های سینمای فلسطین پرداخت و گفت: بررسی سینمای خاورمیانه نشان می دهد که که در کشورهای عربی اگر که از استثناها بگذریم، سینما جایگاه هنری چندان مطرحی ندارد و در عمل تولیدات این منطقه بیشتر به لحاظ کمّی قابل بررسی هستند.

وی افزود: به لحاظ تاریخی تقریبا اکثر پژوهندگان سینمای عرب بر چهار مرحله ای بودن سینمای فلسطین اجماع دارند:

۱- دوره اول سینمای فلسطین سال های ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۸ را در بر می‌گیرد.

۲- دوره دوم سینمای فلسطین سال های ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۷ را در برمی‌گیرد .ایامی که با دوران نکبت آغاز می‌شود و تا زمان جنگ شش روزه ۱۹۶۷ را شامل می شود. این دوره را در سینمای فلسطین، عصر سکوت می‌نامند.

۳- دوره سوم سینمای فلسطین را دوره سینمای انقلابی فلسطین می‌نامند .این دوره عصری شکوفا برای سینمای فلسطین به شمار می‌آید. در این دوره به تدریج سازمان های مبارز فلسطینی می‌آموزند که از ابزار سینما برای پیشبرد اهداف خود بهره بگیرند.

۴- دوره چهارم سینمای فلسطین از ۱۹۸۲ تا امروز را شامل می شود. در اواخر دهه هشتاد و اوایل دهه نود دو اتفاق تاریخی انتفاضه‌ اول (بزرگ) و انتفاضه‌ دوم (اقصی) اتفاق افتاد.

این مدرس دانشگاه تصریح کرد: در سالیان اخیر سینمای فلسطین با اقبال و توجه جهانی مواجه شده است که آخرین آنها به موفقیت ‌های دو فیلم تنزّل ساخته‌ دو برادرِ فیلمسازِ اهل غزّه به نام ‌های محمد و احمد ابونصر و سلام بر مریم ساخته بازیل خلیل در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۵ باز می‌گردد.

دکتر روحانی در پایان اظهار داشت فیلمسازان فلسطینی به مخاطبان خود نشان داده‌اند که سرزمینی که زمانی دشمنانشان معتقد بودند دیگر وجود ندارد چگونه می‌تواند بر پرده نقره‌ای هویت خود را در عرصه جهانی ارائه کرده و تصویری هنرمندانه از رنج‌های مردم خود عرضه کند.

دکتر علی روحانی مدرس و عضو هیئت علمی دانشگاه هنر و همچنین رئیس دانشکده سینمایی دانشگاه سوره تهران است.
 

آلبوم عکس های این نشست