در این نشست دکتر اسماعیل بنی اردلان، مسئلۀ نوع نگاه ایرانیان به غرب از تمام جوانب بخصوص تاریخی، فلسفی و معرفتی را مورد بررسی قرار داد و گفت:
«مطالعۀ غرب از سوی ایرانیان پیشینه‌ای بسیار طولانی دارد و از پیش از اسلام نیز وجود داشته است، یعنی امروز نیست که با غرب در حال بحث و گفت و گو هستیم، و در واقع این بحث، بحثی تاریخی است، ولی از یک دوره‌ای به بعد متأسفانه این درک را از غرب از دست دادیم. چرا که در برخوردهای اولیه با غرب بیشتر هیجانی و احساسی عمل کردیم تا عقلانی، که این باور از اواخر دوره صفویه شروع می‌شود. در واقع بیشتر دچار هیجاناتی از غرب شدیم و با آن مواجه، غرب را شناختیم که قطعاً یک اشتباه بود.»
وی در ادامه گفت: «پیشینۀ تاریخی مطالعات غرب و شرق توسط ایرانیان گواه کاری است که ایرانیان در جاده ابریشم انجام دادند، یعنی ایرانیان دو فرهنگ متفاوت شرق و غرب را بواسطه شناخت و مطالعه به هم متصل می‌کردند. بنابراین آن چه بعنوان نوع نگاه از این معرفت حاصل می‌شود این است که بگوییم جهان ایرانی شرق و غرب است. بنابراین زمانی که اسلام را به منزلۀ ذات و حقیقت اسلام مورد توجه قرار می‌دهیم، این فکر، فکر ایرانی است. لذا منظور از ایران، ایرانی است که در عمق اسلام و در قلب اسلام است. کسی که این‌گونه نباشد دیگر ایرانی نیست، بلکه تنها در ایران زیست می‌کند. در نتیجه زمانی که می‌گوییم فرد ایرانی، یعنی تلقی از هستی دارد و در عالمی زیست می‌کند که این زیست کامل است، هر دو عالم را دارد و در هر دوی آن سیر می‌کند و مدام در این جهان و آن جهان است.»
چهارمین نشست از سلسله نشست‌های مطالعات غرب با رویکردی ایرانی موسسه مطالعات آمریکای شمالی و اروپا با جلسه پرسش و پاسخ پایان یافت.
